Trouw – Aan mijn man en zijn minnares

Trouw

Aan mijn man en zijn minnares

Door: Sarah Domogala

De auteur schrijft twee persoonlijke brieven, aan haar partner en zijn minnares, waarin ze mooi laat zien hoe ze haar jaloezie verwerkt en zichzelf herontdekt.

Jaar: 2020
Uitgever: Nieuw Amsterdam
ISBN: 978904682650

Sarah Domogala vertelt haar verhaal over ontrouw binnen het huwelijk. In dit boek staan twee brieven, één  is geschreven aan haar man en één aan zijn minnares. Sarah komt erachter dat haar echtgenoot geheime geliefde heeft, een gebeurtenis met heel veel impact. Op het moment dat ze dit ontdekt, woont ze met haar twee kinderen in Zuid Frankrijk, ze is gestopt met werken om fulltime moeder te worden.  Terwijl haar man vaak in Nederland is en daar verliefd is geworden op een vrouw die 15 jaar jonger is dan Sarah. Dat ontketent bij Sarah heftige gevoelens, van diep verdriet tot totale razernij. Ze smijt allerlei servies aan stukken en maakt haar man zware verwijten, waar hij zich uiteraard schuldig over voelt.  Onder druk van Sarah stopt hij de andere relatie.

Maar Sarah gaat verder dan de emoties van jaloezie en het gevoel verraden te zijn.  Ze vertelt ze hoe de liefde verder gaat en wat voor betekenis de relatie van haar partner met zijn minnares heeft, zowel negatief als positief. Daarvoor is veel reflectie en inzicht nodig, dat in brokstukjes ontstaat. Ze beschrijft hoe de relatie tussen haar en haar partner zich heeft ontwikkeld, in de loop van de tijd.  Hoe er langzamerhand patronen zijn ont staan die minder gezond waren en beklemmend, voor zowel haar echtgenoot als haarzelf. Teveel en te vaak heeft ze zich aangepast en dat heeft een prijs, in de vorm van afhankelijkheid en vervreemding van zichzelf en de ander. De relatie is in de loop van de tijd uitgehold en minder intiem geworden. Ze zijn meer naast elkaar gaan leven, wel vanuit liefde voor elkaar en hun gezin, maar zonder elkaar nog te zien.

Op ontwapenende wijze onderzoekt Sarah haar weg in het vrouw-zijn, het ouder worden, het moederschap en spiritualiteit. Ze ontdekt dat het te simpel is om haar man te zien als de schuldige en zichzelf als het slachtoffer. Ze hebben allebei een ontwikkeling door te maken om elkaar terug te vinden, als authentieke mensen. Door volledig eerlijk te worden en elkaar weer te gaan zien zoals ze echt zijn, wordt de liefde weer wakker en hernieuwen ze hun relatie. Trouw aan de ander blijkt gebaseerd op trouw aan jezelf.

Ze gaan terug naar Nederland. Sarah heeft besloten haar werk weer op te pakken. Ontroerend is de brief aan de minnares, die het tweede deel van dit boek vormt. Sarah besluit om de jongere vrouw te ontmoete die een relatie met haar man heeft gehad. Er volgt een ontmoeting die helend is voor allebei.  In dit laatste stuk vind je belangrijke raakvlakken met polyamorie duidelijk terug. In plaats van te concurreren om de band met de geliefde man, blijkt het dat eerlijke communicatie en zelfs diepe vriendschap tussen deze twee vrouwen mogelijk is.

Ik heb het boek met interesse gelezen. Vooral de subtiele vervreemding in de relatie en ook de emotionele gevolgen van de ‘ontrouw’ zijn glashelder en met grote diepgang besproken. Onder het fenomeen ‘jaloezie’ blijkt van alles te zit ten dat leerzaam is, als je er voor open staat. De auteur legt hierbij sterk de relatie met haar spiritualiteit en deze heeft een sjamanistische insteek. Die moet je wel een beetje liggen, als lezer.

Graag had ik nog iets meer gelezen of gehoord over het ‘hoe verder’, met de prille vriendschap van echtgenote en minnares, waar het boek mee eindigt. Is er nog een driegesprek mogelijk geweest? Hoe ontwikkelen de draden zich, nu de basis weer geheeld is? Hoe dan ook: voor wie te maken heeft of heeft gehad met ontrouw en/of heftige jaloezie, is dit boek een eyeopener.