Ooit samen monogaam gestart, je zou nu een open relatie willen, maar je partner ziet dat niet zitten? Een lastig probleem. Een paar handvaten om er toch samen proberen uit te komen.
De kans is groot dat jij en je partner jullie relatie gestart zijn met de verwachting dat jullie monogaam zouden zijn. Dat is immers vaak nog steeds ‘zoals het hoort’. Maar wat nu als je verliefd wordt op een ander en dat niet meer wilt onderdrukken? Of als je steeds sterker voelt dat monogaam leven niets voor jou is, dat je ‘meer’ wilt? Dat verandert opeens het speelbord en jij wilt de spelregels veranderen. Je partner zit daar niet per sé op te wachten en wil misschien de zaken bij het oude laten. Wat nu?
Het goede nieuws: je bent niet alleen. Velen zijn je voorgegaan. Vrijwel iedereen die een bestaande monogame relatie opende heeft dit meegemaakt en is er uitgekomen met zijn/haar partner. En dat zijn er veel. Het slechte nieuws: het kan veel moeite, tijd, pijn en verdriet kosten en het lukt soms ook gewoon niet om er samen uit te komen.
Deze vraag is complex en we hebben niet te pretentie om in een kort artikel als dit het hele antwoord te kunnen geven. We hebben wel wat handvaten voor een gesprek met elkaar.
Een open relatie is niet abnormaal
Monogamie is weliswaar nog steeds de gangbare ‘norm’ maar dat betekent niet dat dat ook altijd de praktijk is. Volgens sommige wetenschappers is monogamie niet onze natuur. In de helft van de relaties komt vreemdgaan voor. Veel liever doe je het open en eerlijk en daarin ben je niet alleen: naar schatting hebben maar liefst 3 miljoen Nederlanders en Vlamingen ooit een open eerlijke relatie gehad.
Elke afspraak kun je opnieuw onderhandelen
Akkoord, je hebt ooit afgesproken om monogaam te zijn. Maar dat was ooit, toen, misschien lang geleden. Inmiddels ben je ouder geworden, je hebt dingen meegemaakt, je leven is veranderd. Het is heel normaal dat je in een nieuwe situatie nieuwe wensen hebt en daarom nieuwe spelregels nodig hebt. Dat gebeurt in de internationale politiek maar ook gewoon in je werk, met je kinderen, met vrienden en familie en ook in je relatie. Dus waarom zou je ook oude afspraken over seksualiteit niet ter discussie kunnen stellen?
Jouw verlangen is OK
Niemand kan jou je verlangen afnemen. Het is van jou en het hoort bij jou. Het maakt onderdeel uit van wie je bent. Er is geen enkele reden om dat te ontkennen of je daarvoor te schamen. Wat je er daadwerkelijk mee doet is een ander verhaal. Daarover kun en moet je een bewuste keuze maken die je met je partner bespreekt.
Je partners verlangen is OK
Wat voor jou geldt, geldt ook voor je partner. Die heeft er niet op zitten wachten dat jij niet-monogaam wilt gaan leven en heeft het volste recht om te verlangen dat de situatie bij het oude blijft. Maar dat verlangen is geen recht.
Jullie verlangens zijn dus tegenstrijdig. Geen van beide kan de ander zijn/haar verlangens ontzeggen. Dus zullen jullie er samen uit moeten zien te komen. Een cruciale stap is elkaars verlangens respecteren.
Communiceer, communiceer, communiceer!
In kringen van polyamoristen klinkt vaak: “Er zijn drie prioriteiten voor een succesvolle polyamoreuze relatie: communiceren, communiceren en communiceren”. En dat is niet overdreven. Sommigen noemen polyamorie ook wel de “hogeschool van de relatiekunst”. Eén relatie onderhouden is soms al niet makkelijk en de complexiteit neemt nog eens exponentieel toe met het aantal relaties dat je hebt. Goed communiceren met je partners is bittere noodzaak. En dat begint al meteen op het punt waar je nu staat. Het is essentieel om heel veel te praten, maar vooral ook te luisteren naar elkaars verlangens, wensen, angsten en onzekerheden.
Misschien lukt goed communiceren niet meteen. Het vraagt immers ook oefening en er kunnen nogal wat emoties op tafel komen. In dat geval kun je overwegen professionele hulp in te schakelen die het gesprek op weg helpt.
Wees realistisch over afspraken
Hoogstwaarschijnlijk zul je afspraken maken met elkaar over wat wél en wat níet ok is. Dat kan nodig zijn om de onvermijdelijke onzekerheden en gevoeligheden bij de ander te ontzien. Wees daar echter realistisch over. Maak er niet meer dan strikt nodig is. Immers, als je afspraak maakt, moet je je er ook aan houden. Niet is is fnuikender voor het toch al tere vertrouwen als je je niet aan je afspraken houdt. Concentreer je daarom op díe afspraken die écht belangrijk voor jou of je partner zijn. Realiseer je ook dat afspraken niet in beton gegoten zijn. Omstandigheden kunnen veranderen en dan kunnen afspraken weer opnieuw onderhandeld worden.
Volg het tempo van de langzaamste
Je bent zelf misschien al een hele tijd in gedachten en gevoel bezig met nonmonogamie voordat je dat met je partner bespreekt. Die heeft dan een flinke achterstand. Gun hem of haar dan ook de tijd om aan het idee, het gevoel en de nieuwe situatie te wennen. ‘Volg het tempo van de langzaamste’ is een veelgehoord advies. Het kan bijvoorbeeld geen goed idee zijn om maar meteen met je nieuwe liefde seks te hebben of een weekend op pad te gaan. Ga stapje voor stapje. Zorg dat je partner zich gehoord voelt in zijn of haar emoties en houdt daar rekening mee. Zo bouw je het vertrouwen op dat je hard nodig hebt.
Er zit wel een grens aan dat tempo van de langzaamste. Als je partner dat gebruikt om helemaal niet te hoeven bewegen, dan ga je er misschien niet samen uitkomen en heb je een ander gesprek met elkaar.
Verdiep je er samen in
Misschien ken je niemand in je omgeving bij wie je te rade kunt gaan. Gelukkig zijn er genoeg andere manieren om informatie en inzicht te krijgen. Je kunt beginnen met het lezen van boeken en over ervaringen van anderen. Laat dat ook je partner lezen. Misschien kun je zo samen een beeld opbouwen wat voor soort open relatie voor jullie het beste zou kunnen werken. Het maakt nogal wat uit of je kiest voor polyamorie of bijvoorbeeld swingen. Hier vind je een kort overzicht van de verschillende vormen open relaties.
Leer van anderen
Je bent niet alleen! Er zijn veel meer mensen zoals jullie. Het is erg prettig om andere mensen te horen die met hetzelfde bezig zijn. In contact met anderen herken je je eigen worsteling, valt alles meer op zijn plek en wordt het minder ‘benauwend” als er verschillen zijn tussen jou en je partner. Wie weet kom je een stel tegen in je eigen omgeving. Ook kun je aansluiting zoeken bij onze netwerken. Je kunt hiervoor één van de vele activiteiten bezoeken of lid worden van online communities.
Zoek professionele hulp
Het openen van een bestaande relatie is niet altijd makkelijk. Oude patronen en vanzelfsprekendheden vallen weg en er moet iets nieuws voor in de plaats komen. Dat kan soms erg emotioneel zijn en je hebt niet geleerd hoe je daar mee om kunt gaan. Dan kan het verstandig zijn om professionele hulp te zoeken. Niet elke relatiecoach of -therapeut heeft ervaring met open relaties. Hier hebben we een overzicht van een aantal specialisten.
Als je er samen écht niet uitkomt
Hoeveel moeite je samen ook doet, het kan zijn dat jullie verlangens te ver uit elkaar liggen en dat het verschil niet overbrugd kan worden. Helaas komt ook dat regelmatig voor. Dan sta je voor de moeilijke keuze om ofwel toch je zin door te zetten, ofwel je verlangens te onderdrukken, ofwel de relatie te beëindigen. Wij kunnen je daarover geen advies geven. Je zult diep in je hart moeten kijken wat voor jou dan de beste beslissing is. Maar wij hopen voor jullie allebei dat je niet voor die keuze komt te staan maar samen een weg weet te vinden.
Roosje zegt
Mooi!
Ik kan het echter niet! Heb mijn nieuwe partner 18 maanden geleden ontmoet.
Dat sexualiteit voor hem belangrijk was, was duidelijk van dag 1 en daar kan ik me best in vinden. Met vallen en opstaan met het voelen van weerstand zijn we in onze seksualiteit gegroeid (wel naar mijn mening) vaak, heel vaak heb ik mezelf een preutse trien gevoeld als hij afkwam met een nieuwe fantasie over plekjes, standjes of soort lingerie.
Mijn vriend is duidelijk iemand die van seks houdt en vooral de spanning binnen seks… hij zou wel alles willen proeven! Echt alles!
Ik beleef seks toch op een iets emotioneler niveau, daar is hij dan weer in gegroeid.
Het ging een tijdje goed tot die ene dag dat hij me vertelde over zijn verlangen naar seks met anderen, spelen met anderen zoals hij zegt.
Ik viel achterover in eerste instantie! Voelde me boos, klein en vooral niet genoeg ondanks alle energiebron ik gestopt heb om ‘spannender’ te zijn… en begrijp me niet verkeerd ik vind het leuk om samen het spel te spelen van spanning en opwinding.
Uren, dagen hebben we erover gepraat… veel gelezen, met anderen gepraat. Geluisterd naar stellen die wel een seksuele open relatie hebben. Hoe ze vertelden over hoe het ze dichter bij elkaar bracht hoe de opwinding van met anderen seks te hebben hun leven kleur heeft gegeven.
Heb er nachten over wakker gelegen, ben zelf met mijn vriend naar een parenclub gegaan… wel niets gebeurd. Vond ik de sfeer fijn en opwindend? Zeker… opwinding die ik uiteindelijk met mijn eigen partner wil delen.
Ik wordt letterlijk niet opgewonden zonder dat er enige ‘connectie’ is! Zelfs naar mijn eigen vriend toe, seksuele opwinding ontstaat net in de context van mijn relatie… door zijn aandacht en liefde wordt ik bloedgeil. Geen emotionele aandacht of liefde en er komt geen lust, ik weet eigenlijk zelfs niet hoe lust aanvoelt.
Als hij me spreekt over lust en spelen en hoe geil seks wel is… dan voel ik NIKS!
Het is me zelfs onzeker gaan maken! Ben ik dan niet normaalste ik geen rauwe lust voel? I wish dat ik naar een halfnaakte man kon kijken en een immens verlangen kon voelen… maar er gebeurt niets… ik voel zelfs een beetje afkeer.
In die club was het fijn om bekeken te worden, gewild te worden! Had er maar 1 iemand een vinger uitgestoken ik was gillend gaan lopen of had iemand een slag in zijn gezicht geslaan… het voelt visceraal als een bedreiging. Ik wou dat ik me zo niet zou voelen.
Ben zelfs aan de slag gegaan met psycholoog, pillen om mijn lust opbrengst wekken, tantra om blokkades weg te werken… ik voel me door de verlangens van mijn partner gebroken en abnormaal.
Ik wil mijn partner zijn verlangens gunnen, rationeel kan ik het ik kan rationeel zelfs seks hebben met anderen. Emotioneel daarentegen ga ik helemaal kapot!
Ik voel me niet meer veilig in mijn relatie… waarom heb ik dan dat verlangen om maar 1 partner seksueel te verlangen en waarom wil ik dat mijn partner enkel mij seksueel verlangt? Ben ik psychologisch niet goed wijs, ben ik gebrainwasht door de maatschappelijke monogamie?
Vaak zegt men laat het beest en de slet in je los… ik vind geen beest. Of heb ik dan zo een enorme blokkades en ben ik echt psychologisch abnormaal?
Ik probeer me open te stellen, een middenweg te vinden maar het lukt me niet. Ik merk dat mijn verlangen en liefde voor mijn partner afzwakt net omdat hij verlangen heeft in anderen.
Hoe kan ik mijn knop omdraaien en seks met anderen willen en niet zien als een bedreiging maar als genot! Ik heb het gevoel dat ik net veel genot mis door te zijn hoe ik ben.
Ik wil ook zo graag dat genot, die geilheid en de lust voelen, ik vind het niet!
Hoe dan?
Zo zie je maar, diegenen die monogaam is, zit ook helemaal in de knoei en voelt zich vaak ook abnormaal!
Diep vanbinnen wou ik dat dit nooit gebeurd was, ik leefde fijn en gelukkig in mijn illusie van monogamie. De werkelijkheid is in mijn gezicht ontploft en ik zal nooit meer de oude worden.
Ik merk nu al dat ik alle vertrouwen in anderen in wat ik dacht het leven te zijn kwijt!
Het gaat me veel moeite kosten om terug te krabbelen, me normaal en evenwichtig voelen… 48 en niet meer weten wie je bent.
Dankjewel schatje, ik gun je vrije seks met iedereen maar ik kan er zelf niet mee leven…
Voor ons zal dit helaas einde relatie zijn. Ik hou van hem en ook van mezelf, ik bevrijd ons van elkaar om gelukkig te zijn met onszelf
Anoniem zegt
Ik vind dit zo ontzettend verdrietig, ik heb dus precies hetzelfde maar dan andersom. Ik voel me dus vaak een slechte echtgenote omdat ik die verlangens heb, die jouw man ook heeft. Libido en temperament is zo ontzettend persoonlijk. Ik noem het water en vuur types. Ik ben een vuurtype, mijn man is water. En die wordt nooit vuur. En andersom ga ik nooit water worden.
Mijn vuur was bijna gedoofd, ik heb er een depressie van gehad. En nu eindelijk is het weer aan en mijn innerlijke vuur brandt als nooit tevoren. Mijn man zijn waterbron droogt echter langzaam op en ik kan het niet meer aanzien….
We hebben erover gepraat, geruzied, goedgemaakt. We houden zoveel van elkaar, dus je wil elkaar gelukkig zien. Maar misschien zijn we allebei niet degenen die het beste in de ander boven halen. Hij blust mijn vuur, ik verdamp zijn water….:(
Jasmijn zegt
Roos, dank voor je reactie. Ik zit precies in dezelfde situatie en jouw woorden waren een troost voor mij
Esther zegt
Lieve Roos en Jasmijn,
Ook ik ben hopeloos verliefd geworden op een man die aangeeft niet monogaam te zijn. Het idee alleen al dat hij met een ander in bed ligt maakt me misselijk en geeft me hartkloppingen. Ik kan hier niet mee omgaan. Ik wil hem niet kwijt en ben al dagen alleen in een hoekje aan het huilen. Hij is alles wat ik wil, waarom ben ik niet alles wat hij wil.
Jan neppenaam zegt
Als man miste ik een mannelijke reactie. Voor mij is het onbegrijpelijk dat ik niet genoeg ben voor mijn (plotseling) polyamoreuse vrouw die vanuit overtuigde monogamie ineens over is gestapt op polyamorie. Wat mij betreft is het gewoon het goedpraten van het feit dat ik niet meer genoeg voor haar ben en ze uitgekeken is op mij. Ik kan ook niet anders verklaren dat ze zegt dat ze het mij ook zou gunnen om een ander ernaast te hebben terwijl ze vroeger bij die gedachte walgte van het idee alleen al.
Kijk als je polyamoreus een relatie in gaat met afspraken oké, maar zo’n omdraai kan ik niet verklaren anders dan ze is op me uitgekeken. Dat maakt haar voor mij ook niet meer interessant, want juist het vertrouwen en de trouw vind ik de basis van onze relatie. Als dat weg is, wat is er dan nog?
Martijn zegt
Grappig artikel, lekker naïef. Als een vrouw vraagt om een open huwelijk of relatie, dan is het afgelopen, voorbij.
Ik ben een man en mijn vrouw vroeg nu zo’n 3 maanden geleden om een open relatie na 15 jaar huwelijk. Ons seksleven was goed, ik wilde misschien spannendere dingen dan zij, andere standjes, experimenteren, speeltjes, ik was degene die meer spanning zocht, maar ALLEEN met haar. Dat zij hier om vroeg was voor mij dan ook niets meer dan een teken dat ik het probleem was. Ik heb gehuild, wakker gelegen, boos geweest, nog meer mn best gedaan om spanning te creëren, heel veel gepraat, maar ze wilde dit gewoon.
Ik zal je 1 ding vertellen: als je vrouw vraagt om een open huwelijk, dan vraagt ze toestemming om vreemd te gaan. De kans is 99% dat ze dat al heeft gedaan en met terugwerkende kracht toestemming wilt, of dat er iemand klaar staat om op jouw vrouw te duiken. Ze zal zeggen van niet, ze zal je recht in je ogen aankijken en zeggen dat ze het gewoon interessant vindt en dat je niet zo gek moet doen, ze zal recht in je gezicht liegen. Ookal zeggen alle artikelen dat communicatie de sleutel is, je gaat geen echte antwoorden krijgen van haar, je zult ze alleen krijgen door zelf op onderzoek te gaan. Vraag of je haar telefoon mag zien, communicatie en openheid zijn toch de pillaren, vraag het, kijk hoe ze reageert. Toen mijn verzoek werd afgewezen wist ik al genoeg. Dan maar zonder toestemming kijken, zo kwam ik er ook achter dat mijn vrouw al vreemd ging, en vaker vreemd ging, en met meerdere mannen vreemd ging. Ik vertrouwde haar, het verzoek om een open relatie betekent het einde van je relatie. En ja ik weet dat een goede vriend van je achternichtje er veel plezier aan heeft, er zijn altijd uitzonderingen, maar geloof me, ookal denk je dat jouw vrouw niet zo zou kunnen zijn, dat dacht ik ook. Bespaar jezelf de pijn en ga uit elkaar. It is over!
Fred zegt
Jouw verhaal is zo herkenbaar voor mij.
Het ergste van alles vind ik nog dat gelieg van mijn vrouw, wanneer ik haar ermee confronteede.
Verhaaltjes verzinnen, alsof ik een kleuter van drie ben, die alles voor waar aanneemt.
Het vertrouwen is volledig verdwenen.
anoniem zegt
Leerzaam om te lezen dit alles. Maar pijnlijk ook.
‘Vreemdgaan komt in bijna de helft van de relaties voor’ las ik in het artikel. Dat niet vertellen van deze seksuele relaties aan een vaste partner komt volgens mij voort uit een behoefte de ander geen pijn te doen. Niet vanuit een boehoefte een ander te schaden en te huichelen en gemeen te zijn. Er is erg veel moed voor nodig om op te komen voor een wens tot een wat vrijere aanpak van het eigen leven. Een wens om niet voor altijd ‘het bezit te zijn van deze ene relatie’ maar vrij mens te zijn en blijven qua seksualiteit ondanks dat je diepe, langdurende partners in je leven hebt en ook wilt hebben!
De wens van het een is niet het verafschuwen of teniet doen van de waarde van het ander, de vaste relatie.
Ik ben zelf altijd totaal monogaam geweest. Ik deed niet aan seks buiten de deur en maakte het uit zodra ik verlief werd op een ander. Ik had ook oordelen over ‘vreemdgangers’. Totdat ik in mijn huidige relatie met de man van mijn leven tegen een lange, extreem lange fase van geen seksleven aanliep. Hij kon en wilde niet meer, wat ik ook probeerde of besprek.
Ik kwam er zelf in de praktijk achter hoeveel moed ervoor nodig is om het gesprek over ENM ethische non monogamie te starten. Je wilt je partner geen pijn doen en zich niet onzeker laten voelen. Het voelde ineens als veel logischer om stilletjes vreemd te gaan zodat hij zich niet onzeker zou gaan voelen, zodat mijn behoeftes hem geen pijn zouden doen.
Maar gelukkig vertelden vrienden me over polyamori en ENM en over de moed vinden juist wel het gesprek, hoe lastig en pijnlijk ook, aan te gaan met mijn partner.
Nu zitten we middenin een proces en weten nog niet waar het heen gaat. Maar onze gesprekken zijn goud waard en leveren ons beiden zoveel op.
Het mooist is als je dit gesprek weet te starten voordat er ‘vreemd’ wordt gegaan. Maar ik kan me inmiddels zo goed voorstellen dat dat mooi is maar niet vanzelfsprekend. En dus wil ik een lans breken voor het open gesprek – ook al is er al van alles gebeurd-.
Niet alleen degene die de relatie open wil gooien wordt hier beter van. Ik zie dat er juist bij mijn partner onwijs waardevolle levensprocessen en thema’s eindelijk, voor het eerst in jaren, worden aangekeken en aangepakt. Het maakt dat ik nog meer van hem ga houden en dat we als stel en als individuen grote lessen leren.
We zijn hier beiden inmiddels zo dankbaar voor!