Frida Kahlo

Frida Kahlo wordt  geboren op 6 juli 1907 in Coyoacán een voorstad van Mexico Stad. Ze is de derde dochter van Wilhelm Kahlo, een joodse fotograaf van Duits-Hongaarse afkomst en Matilde Calderon, die half indiaans is. Als ze zes jaar oud is, krijgt Frida polio (kinderverlamming). Hierdoor blijft haar rechterbeen dunner en loopt ze lichtelijk kreupel.

Al tijdens haar tienerjaren heeft Frida meerdere relaties. Zij heeft een vriend Alejandro (die er zelf een tweede relatie met een jongen naast heeft) en is daarnaast verliefd op een oudere vrouw, haar lerares gymnastiek, met wie ze een vurige correspondentie onderhoudt. Als haar moeder dit ontdekt, wordt ze gedwongen om  de relatie met haar lerares te stoppen – iets wat ze maar onzin vindt, want Frida is een vrije geest. Ze is van plan medicijnen te studeren. Wanneer ze in 1925 op haar achttiende met de bus naar school gaat, wordt de bus aangereden door een tram, een tragedie met grote gevolgen.

Behalve enkele doden zijn er ook zwaargewonden, waaronder Frida. Een stuk stalen leuning dringt haar lichaam binnen door haar linkerzij en komt er langs haar vagina weer uit. Haar ribben en heup zijn gebroken. Het rechterbeen , dat al slecht was, is nu op elf plaatsen gebroken. Haar ruggengraat is op diverse plaatsen gebroken en haar voet is totaal verbrijzeld. Er begint een ware lijdensweg voor Frida. Dankzij haar wilskracht en levenslust en een aantal operaties en pijnlijke behandelingen, kan ze twee jaar later opnieuw een praktisch normaal leven leiden. Wel voelt ze zich doorlopend vermoeid en heeft ze pijn in haar rug en haar been. Terwijl ze verplicht dagenlang in bed doorbrengt, onbeweeglijk in een korset, installeert haar moeder een spiegel boven haar hoofd zodat ze zichzelf kan zien. Om de tijd door te brengen begint ze te tekenen en te schilderen wat ze ziet, namelijk zichzelf. Haar eerste schilderij en een groot deel van haar later werk zijn dan ook een zelfportretten.

Ze ontwikkelt zich uiteindelijk tot een belangrijk Mexicaans kunstenares. Door het ongeluk kan ze geen voldragen kinderen baren. Diverse zwangerschappen eindigen in een pijnlijke miskraam.

Frida en Diego

In 1929 trouwt Frida  met de bekende schilder Diego Rivera, die 20 jaar ouder is en die ze als puber al bewonderde. Ze ontmoeten elkaar wanneer Frida een aantal schilderijen van zichzelf aan Diego laat zien. Diego zegt dat ze talent heeft en is meteen geïnteresseerd in haar. De relatie zal ups en downs hebben, met name onder invloed van de relaties die beiden met anderen aangaan.

Na een tijdje gaan ze bij de ouders van Frida wonen in het blauwe huis, dat haar vader had laten bouwen maar dat Diego Rivera heeft afbetaald omdat de ouders van Frida dit niet meer kunnen, door de medische onkosten van hun dochter. Ondertussen heeft  Diego al laten zien dat hij absoluut niet monogaan kan blijven. Frida weet van zijn romances en lijdt er eerst onder. Toch accepteert ze die. Kahlo en Rivera hebben allebei een uitgebreid liefdesleven naast hun huwelijk. Rivera zal een relatie met Frida’s  jongere zuster Christina beginnen, wat een scheiding geeft als Frida het ontdekt. Tock kunnen Frida en Diego niet zonder elkaar. Ze hertrouwen in 1940, onder Frida’s voorwaarden. Ze wil niet meer financieel afhankelijk van Diego zijn en gaat de helft van hun uitgaven te betalen.

Met Diego heeft Frida een vrij stormachtig leven in kunstenaarskringen in Mexico, de V.S. en Parijs, tot haar gezondheid haar het bed doet houden.  Qua karakter en temperament zijn ze elkaars tegenpolen. Diego Rivera is temperamentvol, zinnelijk, wispelturig, jaloers en veel te dik. Frida Kahlo is rustig, teruggetrokken, een prachtige slanke den, en heeft een zwakke gezondheid. De moeder van Frida noemt het een huwelijk tussen een olifant (Diego) en een duif (haar dochter). Frida en Diego houden delen een hartstochtelijk geloof in de Marxistische revolutie. Het paar is actief in de Mexicaanse Communistische Partij. Nadat zij Trotski  in huis opvangen, worden beiden uit de communistische partij uitgestoten. Kahlo blijft actief als communistisch activiste.

Kahlo en Trotski

Tot de minnaars van Kahlo behoort de naar Mexico gevluchte Russische revolutionair  Leon Trotski. Nadat  Leon Trotski de Sovjet-Unie moet ontvluchten, gaat hij met zijn familie in ballingschap naar Mexico. Hij komt terecht in Coyoacán, toen nog een voorstad van Mexico-Stad. Een tijdje verblijft hij bij Diego en Frida en heeft een korte relatie met haar  Zijn voormalige woning ligt op een steenworp afstand van het wereldberoemde La Casa Azul (blauwe huis) van de schilderes. In het filmpje zie je de twee stellen samen, Frida, Diego, Leon en zijn vrouw Natalia.

Trotski en Natalia gaan veel om met Diego en Frida. Frida en Leon spreken dan Engels met elkaar, een taal die slecht begrepen wordt door Natalia en Diego. Frida flirt met Leon en noemt hem ‘love’. Leon geeft haar liefdesbrieven in de boeken die hij haar leent. Als ze een relatie beginnen, noemt Frida Leon “Piochitas” (kleine geit) vanwege zijn baard en “el viejo,”, want hij is bijna 30 jaar ouder dan zijzelf. Als Frida het gevoel terug heeft dat zij mannen kan aantrekken,  stopt ze haar relatie met Leon. Frida blijft bevriend met Leon Trotsky. Ze schildert een zelfportret voor hem, staand tussen twee gordijnen, met een tekst op papier in Spaans.

‘To Trotsky with great affection, I dedicate this painting November 7, 1937. Frida Kahlo, in San Angel, Mexico.’

Troski wordt in 1940 vermoord met een ijspriem. Frida  is wel verdacht van de moord, maar na twee dagen cel wordt ze weer vrijgelaten.

Kahlo en Murray

Nick Murray bezoekt een vriend in Mexico in 1931. Op die reis ontmoet Nick  voor het eerst Frida Kahlo. De volgende 10 jaar hebben Nick en Frida een liefdesrelatie met elkaar  waarin zij afwisselend naar  Mexico en New York reizen om elkaar te zien. Ze schrijven hartstochtelijke brieven en Nick maakt bijzonder indrukwekkende fotoportretten van Frida. Ondanks hun wederkerige hartstocht ziet Nick uiteindelijk in dat Frida altijd haar relatie met Diego voorrang geeft. Hij keert terug naar zijn leven in New York, terwijl een deel van hem altijd van Frida blijft houden.

Kahlo en Noguchi

De Japans-Amerikaanse landschapskunstenaar Noguchi is de zoon van de Japanse dichter Yone Noguchi en de Amerikaanse schrijfster Leonie Gilmour. Noguchi was een populair figuur in de Mexicaanse kunst wereld toen hij Frida ontmoette. Ze hadden een korte maar gepassioneerde liefdesrelatie. Ze dachten er zelfs over om een appartement samen te kopen toen Diego het welletjes vond  en eiste dat Frida de relatie stopte. Kahlo en Noguchi bleven bevriend tot haar dood

Kahlo en haar vrouwen

Frida’s  relaties met mannen moet ze verborgen houden voor Diego vanwege zijn jaloezie, maar over haar relaties met vrouwen kan ze veel meer open zijn naar hem. want die ziet hij niet als concurrentie. Frida is biseksueel, iets wat Diego met groot plezier vertelt tijdens de diners die ze houden met hun vrienden. Ze maakt geen geheim van haar relaties met vrouwen. Ze heeft onder andere een relatie met de vrouw van André Breton, de Franse kunstenares Jacqueline Lamba. Frida en Jacqueline hadden meteen een klik en niet alleen als collegakunstenaars. Ze hebben veel gemeen. Beiden kunstenares en getrouwd met een beroemde man.

Ook heeft Frida een verhouding met de Afro- Amerikaanse entertainer Josephine Baker. Josephine Baker is een bijzondere persoonlijkheid. Ze houdt heel Parijs in de ban met haar stijl, haar sensualiteit en haar originele  dansen. Ook Frida valt voor haar en vice versa, maar er zijn weinig details bekend over hun relatie.

Chavela Vargas is een Mexicaanse zangeres. Ze ontmoet Frida en Diego op een feestje in het huis van het echtpaar. Diego en Frida vinden haar beiden een aantrekkelijke vrouw en vragen haar om bij hun te overnachten. Dit leidt tot een langer verblijf. Chavela woont een aantal jaren bij hen in huis. De zangeres is een feministe en draagt broeken. Op haar 81ste verklaart ze openlijk lesbisch te zijn.

“I learned a lot from Frida, and I saw her suffer. I learned to live, and also about death” (Chavela)

Chavela Vargas zal later aangrijpende liederen zingen, ter herinnering aan Frida.  waaronder het beroemde La Llorona.

De schilderkunst van Frida

Frida maakt kleine schilderijen en is zeer bescheiden over haar kunst. Jarenlang weigert ze iets van haar werk te laten zien tot Rivera haar praktisch dwingt te exposeren in New York.  Ze maakt hier kennis met André Breton, de voornaamste theoreticus van het surrelaisme, die Mexico bezoekt om de in het huis van Kahlo wonende Leon Trotski te ontmoeten.

Frida verwerkt haar leed in haar schilderijen. Ze wordt beroemd door haar smartelijke zelfportretten. Onuitwisbare indruk maken de schilderijen gemaakt na haar ongeluk, na haar miskramen, van het harnas dat haar overeind moest houden en van haar liefdesverdriet.

Epiloog

Frida krijgt gangreen in haar rechterbeen en in 1953 wordt dit geamputeerd vanaf de knie. Door verdovende middelen en drank (een fles cognac per dag) schildert ze weinig. Ze wordt steeds depressiever. Ze krijgt een longontsteking waarvan ze maar langzaam herstelt. Toch neemt ze, in een rolstoel, nog deel aan een communistische manifestatie op 2 juli 1954. Kahlo overlijdt in 1954. Ze is net 47 geworden. Frida laat een briefje achter

‘Ik hoop dat het einde vrolijk is en hoop nooit meer terug te keren’.

Frida krijgt een officiële begrafenis, bijgewoond door vrienden van de familie, kunstenaars en politici waaronder de president van Mexico.

Bronnen

Fuentes, C, Diary of Frida Kahlo. Abrams, 1998

Zamora, M. The Letters of Frida Kahlo. Chronicle Books, 1995

Documentaire Jeroen Krabbé (zeer aan te bevelen)

Wikipedia