A Very Poly Valentine’s Day (Live Show)
Paul Bocuse
Paul Bocuse wordt geboren in 1926. Hij stamt uit een familie van Franse cuisiniers en krijgt de liefde voor eten met de paplepel ingegoten. Bocuse groeit er in op en gaat in de leer bij gerenommeerde restaurants. In 1956 neemt hij de familiezaak Auberge du Pont de Collonges over.
Paul Bocuse wordt een voorvechter van de Nouvelle Cuisine, een beweging die in de jaren zestig van de vorige eeuw populair wordt. De Nouvelle Cuisine is niet bedacht door Bocuse. Hij is wel een van de mensen die er inhoud aan geeft en deze enthousiast uitdraagt.
Het idee is: koken naar het seizoen. Ga naar je eigen locale markt, koop verse producten van de beste kwaliteit. Door het koken moet het beste van de ingrediënten naar boven komen. Geen toeters en bellen, pure smaken. Bocuse heeft niets met uitgebreide diners. Na afloop moet je zelfs een beetje honger overhouden…!
Een topkok
Bocuse brengt zijn eenvoudige restaurant met papieren tafellakens en roestvrij stalen bestek tot drie Michelinsterren. Hij doet het zó goed dat hij zijn sterren tot op hoge leeftijd weet vast te houden. Bocuse zet een kookschool op en schrijft diverse kookboeken.
Het beroemdste gerecht van Bocuse is de Soupe aux truffes Élysée, vernoemd naar de president en zijn vrouw, Valéry Giscard d’Estaing. De truffelsoep werd voor het eerst geserveerd tijdens een lunch vanwege de uitreiking van het kruis van het Légion d’honneur door de president aan Paul Bocuse. Restaurant Paul Bocuse serveert de soep nog steeds onder de naam Soupe V.G.E.
De invloed van Bocuse is gigantisch. Ook in Nederland worden de meesterkoks beinvloed of zelfs opgeleid door Bocuse. Hij zorgt voor de belangrijkste internationale kookwedstrijd, de Olympische Spelen voor koks, en geeft die zijn naam (Bocuse d’Or).
De vrouwen van Bocuse
Bocuse is niet alleen verzot op lekker koken. Hij geniet ook van de liefde en heeft meerdere vrouwen tegelijk, in hoofzakelijk ‘diepe’ relaties. Sinds 1946 is hij getrouwd met Raymonde, met wie hij een dochter heeft. Daarnaast heeft hij bijna zestig jaar een verhouding met Raymone bij wie hij een zoon had. Verder is er veertig jaar lang een derde relatie met Patricia.
https://youtu.be/_gUMmceK_rg
In zijn directe omgeving is deze polycule geen geheim. De vrouwen weten het ook van elkaar Paul Bocuse besluit tot openbaarheid als hij bijna 80 is. Dan verschijnen zijn memoires ‘Paul Bocuse: het heilige vuur’ (2005). Dit boek laat hij opstellen door zijn dochter. In een interview geeft hij uitleg over zijn beeld van liefde en trouw.
“Het is misschien niet iedereens idee over het huwelijkse leven maar we kunnen goed met elkaar opschieten. Iedereen is gelukkig, met mij en met elkaar. En als ik optel hoeveel tijd we samen zijn geweest als stellen kom ik tot 145 jaar.”
Bocuse vindt dat er een verband is tussen koken en de liefde.
„Mannen willen altijd eten en zich voortplanten en in beide gevallen gaat het er heet aan toe. Ik heb mijn hele leven lang genoten van het circus, fijn voedsel, rode wijn en vrouwen. Dat vereiste veel organisatietalent en een uitstekende gezondheid. Ik zal soms best vrouwen verdriet hebben gedaan, maar ik heb geleefd zoals ik wilde en ik hoop dat ze het me vergeven.”
Ondanks zijn internationale status en zijn onorthodoxe liefdesstijl blijft Bocuse een chef-kok die geworteld is in zijn geboortestreek. Hij houdt zelf enorm van de traditionele gerechten uit Lyon. Hij slaapt in dezelfde slaapkamer waar hij is geboren, in het huis van zijn familie.
Ondanks de ziekte van Parkinson en hartproblemen blijft Bocuse actief met koken bezig tot het niet meer kan. Op 20 januari 2018 overlijdt hij. De Franse minister van Binnenlandse zaken schrijft op Twitter
“Paul Bocuse is dood, de gastronomie is in rouw” (Gérard Collomb)
In aanwezigheid van de liefhebbers van de gastronomie, vele topkoks en zijn vrouwen en kideren, wordt Bocuse de laatste eer bewezen.
Polyamorie: net de belastingdienst, maar dan andersom
Polyliefde is bevrijdend! Lees uitslag PlukPoll
Welke opvattingen hebben mensen in ons polynetwerk eigenlijk over liefde?
Via eerder onderzoek (door Psychologie Magzine ea) is bekend hoe Nederlanders aankijken tegen bijvoorbeeld ‘ware liefde’ en ‘soulmates’. As je polyamoreus bent, heb je dan vergelijkare overtuigingen? Of heb je een ander concept van liefde.
Om hierachter te komen, hebben we vanuit Pluk de Liefde in december een klein onderzoekje gedaan naar liefde voor mensen die met polyamorie bezig zijn. Er deden 129 mensen mee.
Een vette 8 voor je liefde(s)!
We vroegen om te beginnen onze lezers hoe blij zij zijn met hun liefde(s). In het staatje hieronder zie je de uitslag. Ook in onze poll zijn er uitschieters omhoog (vette 10) en omlaag (6 of lager). Gemiddeld geven de mensen die dit in onze poll invulden zichzelf een dikke 8! Dat is behoorlijk hoog.
In Nederland is ongeveer 2/3 blij met zijn of haar liefde. De cijfers in dit soort onderzoek varieren overigens behoorlijk. In Engeland is een onderzoek bekend waaruit naar voren kwam dat zes op de tien stellen niet zo gelukkig met elkaar zijn. Het zegt ook niet geweldig veel. Maar wij waren wel verrast door de relatief hoge score in onze PolyPoll, omdat we vaak horen over ‘prolemen’ in polyrelaties. Hoewel een probleem de ‘blijheid’ niet in de weg hoeft te staan…
Wat is voor jou ‘liefde’?
Gevraagd naar je opvatting over liefde, ontstaat een rijk beeld van opvattingen.
Veel genoemd zijn:
- een gevoel van intense verbinding
- samen groeien en elkaar inspireren
- er voor elkaar zijn als dat nodig is.
Dat zijn meningen die heel goed ook door monogame stellen gedeeld kunnen worden. Maar er zijn ook opvattingen te vinden die de liefde breder trekken dan een ’tweeheid’.
“100% mezelf zijn in alle echte contacten die ik heb”.
“Liefde… is niet te vangen in welke vorm dan ook. Juist door een extra partner wordt mij duidelijk dat een relatie vrij is binnen onze gekozen loyaliteit en vertrouwen.”
“Niet alleen samen als in ’twee’, maar samen als in ‘onderling met allen die tot die liefdeseenheid behorem.’ “
Bestaat liefde op het eerste gezicht?
Uit ander onderzoek is bekend dat ongeveer de helft van de Neder landers gelooft dat het mogelijk is om vrijwel direct op iemand verliefde te worden. Zelfs nog voor je met iemand hebt gepraat. Mannen geloven dat wat vaker dan vrouwen.
De meerderheid van de deelnemers aan onze poll zien (net als in ander onderzoek) de mogelijkheid van liefde op het eerste gezicht. In dit opzicht lijken er weinig verschillen tussen mono’s en nietmono’s. Zij zien dit wat meer als een vorm van verliefdheid.
“Verliefdheid op het eerste gezicht bestaat zeker!”
“Zeker, maar hoeft niet op één persoon gericht te zijn. Liefde is als het leven”
Ware liefde en soulmates
Uit eerder onderzoek bij Nederlanders bleek dat maar liefst 84% gelooft in ‘ware liefde’. Dat is in onze polypoll een stuk minder, 62%.
Bovendien levert deze vraag meteen kritische reacties op.
“Ja, maar alleen als liefde voor iedereen”
“In ieder geval heeft dat niets te maken met prinsen op witte paarden enzo”.
“Zeker, maar is niet beperkt tot één geliefde”
“Wat bedoel je met ware liefde?”
“Liefde is leven. Het leven kan toch niet ‘onwaar’ zijn?”
Bij polyamoristen leven dus ook nogal wat vraagtekens, als het om het concept ‘ware liefde’ gaat. Daarbij gaat het vooral om de aanname dat er maar één ‘ware liefde’ zou zijn. Dat blijkt wel uit de vraag of men gelooft dat er één echte ‘soulmate’ zou bestaan. De gedachte achter een ‘soulmate’ of een echte ‘ware liefde’ is dat er slechts één persoon op de wereld is met wie je een diepe verbinding kan vormen.
Het is duidelijk dat dit niet aanslaat bij onze doelgroep. Ruim 70% gelooft dat er meerdere soulmates zijn. En 16% gelooft helemaal niet in soulmates of heeft er stevige kritiek op.
“Mensen die soulmates denken te zijn onvoldoende zichzelf.”
“Ik voel absoluut een diepe verbinding met m’n lief, maar ‘soulmate’ zou ik het nooit noemen. Gewoon, om de aanstellerige connotatie en de suggestie dat liefdesrelaties van buitenaf voorbestemd zijn…”
Overwint liefde alles?
In ons polyonderzoek zegt 12 % dat liefde alle problemen overwint. In ander onderzoek bij de Nederlandse bevolking geeft 58% aan dat liefde alle problemen overwint. Vrouwen zeggen dit wat vaker dan mannen.
Hoe moeten we dit interpreteren? Zijn polyamoristen wat realistischer, als het om de liefde gaat? Uit de toelichting op de antwoorden in onze PolyPoll blijkt dat men in ieder geval wat minder laat afhangen van de liefde alleen.
“Liefde overwint veel maar je eigen pijnpunten kun je alleen zelf verhelpen”.
“Ze leert ons de lessen om in problemen uitdagingen en mogelijkheden te blijven zien”
“Liefde kent geen winnaars over verliezers.”
“Het gaat niet om winnen in ‘t leven / de liefde: Onvoorwaardelijke liefde is niet werkbaar, als die onvoorwaardelijke liefde maar niet weer voorwaardelijk wordt.”
“Liefde is ook kunnen loslaten als problemen niet kunnen overwonnen.”
Liefde delen
We hebben eerst onze respondenten concepten voorgelegd als ‘ware liefde’, die uit de romantische monogame belevingswereld stammen (wat uiteraard tot enige irritatie bij deze en gene leidde;). Maar we gingen ook kijken naar een heel specifiek ingredient voor polyamorie. Hoe sta je tegenover het delen van liefde? Kun je liefde met meerdere mensen delen, zonder iemand tekort te doen?
Een ruime meerderheid (80%) vindt dit geen enkel probleem of ziet dit als mogelijk.
“Liefde delen maakt liefde voor alle betrokkenen groter.”
“Liefde kan je delen zonder iemand tekort te doen. Maar je lichaam kan je niet delen, dus als je bij de ander bent kan het zijn dat de ene je mist.”
“Liefde is niet van mensen, liefde is liefde dus ook niet te delen, hooguit toe te laten.”
Belangrijk is de perceptie. Je moet er als geliefden wel achter (kunnen) staan. Het kan als je liefesconcept die ruimte heeft.
“Als alle betrokkenen die overtuiging hebben en hem kunnen leven.”
“Iemand tekort doen tegenover dat iemand zich tekort gedaan voelen, daar zit vaak t misverstand in.”
Hoe hou je je liefde in stand?
Hoe hou je je liefde goed? Hoe zorg je dat je relaties in stand blijven of door kunnen groeien.
Top 3 voor het ‘in stand houden liefde’ zijn:
- wederzijds respect,
- eerlijkheid
- innerlijke aantrekkingskracht
De vraag levert in de toelichting nog interessante aanvulingen op.
“Respect in letterlijke zin: elkaar steeds opnieuw bekijken.”
“Respect is elkaar in de waarde laten.”
“Gaat het om liefde instand houden of een relatie in stand houden? *feeling confused* Liefde is hoeft niet in stand gehouden te worden. Maar aan relaties moet gewerkt worden.”
“Vertrouwen, openheid, betrokkenheid kunnen geven en ontvangen zorg hebben voor jezelf én de ander(en).”
Wat is voor jou liefde in meervoud?
Wat is eigenlijk liefde in meervoud? Waar bestaat dat uit?
Top 3 zoals genoemd voor het ‘liefde in meervoud’ zijn:
-
- dat je van meerder mensen kunt houden
- dat je dat je partner ook kunt gunnen
- dat liefde vrij mag stromen
Andere opvattingen:
“Dat ik van binnenuit iedereen liefheb”.
“Liefde in meervoud is voor mij Liefde die uit een overvloed voortkomt en doelloos zijn weg vindt.”
“Liefde is: eigenlijk is er geen meervoud of enkelvoud.”
“Dat mensen waarmee ik relaties heb hun eigen autonome individuen zijn.”
Is polyliefde anders?
We vroegen of polyamore liefde ‘anders’ is dan liefde in een monogame relatie. Ongeveer een derde vindt van niet, een derde vindt van wel en iets minder dan een derde zegt dat dit ‘misschien of deels het geval is.
We hebben de mensen die ‘anders’ invulden, gevraagd wat zij dan zo anders vonden. In grote meerderheid wijzen zij op de vrijheid die je elkaar gunt, als je een polyamore relatie hebt. Het niet (meer) claimen of bezitterig met elkaar omgaan is een groot goed. Ondanks eventuele knelpunten die er af en toe of langere tijd kunnen voorkomen, geeft polyamorie een ervaring van ruimte en bevrijding.
“Je gunt je partner liefde en genot met meerdere personen.”
“Ja anders, in die zin dat je niet elkaars bezit bent en jezelf op werkelijk elk vlak kunt ontwikkelen, dus ook in romantische relaties met meer personen.”
“Liefde kan veel vrijer stromen en gaan waar die wil gaan. Bovendien (ik zie mezelf als solo-poly) zijn de verwachtingen binnen polyamore relaties héél anders dan binnen monogame relaties – die automatische relationship escalator’ wordt doorgaans niet gevolgd. En dat geeft me veel meer vrijheid en een gevoel van vrijheid.”
Nogal wat mensen zien grote voordelen in deze wijze van liefhebben voor hun persoonlijk geluk en hun relatie(s).
“Door de polyamore liefde leer je ontdekken dat er verschillende manieren zijn van houden van… Het verrijkt je leven en je relatie(s)”
“De liefde bruist meer en de openheid tussen alle partners inspireert.”
“Monogaam is exclusief, polyamoreus is inclusief.”.
Doordat niet meer alles in één persoon gevonden hoeft te worden, is er minder druk op de relatie.
“Ik hoef in mijn secundaire liefdes niet op zoek te gaan naar een perfecte levenspartner. Zo kan ik me bij de extra liefjes richten op de mooie eigenschappen die ze hebben en minder op wat ze niet hebben. Het leert mij dat ieder mens iets moois heeft.”
“Het is vrijer en minder voorwaardelijk. Je probeert niet alles in 1 persoon te vinden waardoor je of de ander moet veranderen of het gevoel moet hebben dat je settlet.”
Polyamorie leidt volgens sommigen noodzakelijkerwijs tot persoonlijke groei en meer authentieke relaties.
“Het is nog belangrijker om open te communiceren, oprecht en eerlijk te zijn. En vooral met jezelf ook goed in contact te staan.”
“Er zijn veel minder dingen vanzelfsprekend vanuit een sociaal construct van ‘relatie’. Dingen moeten dus helder gemaakt worden en er moet ruimte zijn voor alle mogelijke interpretaties van een situatie.”
“Polyamorie dwingt tot emotionele volwassenheid en goede communicatie. Ook in een mono-relatie zijn die waarden onmisbaar, maar daar is het makkelijker om dat groeiproces uit de weg te gaan. Met alle gevolgen van dien.”
“Er is meer vrijheid in het verkennen van verschillende relaties en er is vrijwel geen jaloezie. Er wordt openlijker en eerlijker gepraat over gevoelens, seks en relaties en dat geeft mij een gevoel van comfort en acceptatie van mijn gedachten en emoties. Dit ontbrak in de monogamie relaties die ik heb mogen ervaren.”
Tot slot
Zoals we zien in de antwoorden, hebben onze deelnemers in dit onderzoekje deels dezelfde en ook deels andere accenten in hun opvattingen over liefde dan in vergeljkbaar liefdesonderzoek onder meer monogame denkende bevolking.
Er is bij onze respondenten minder behoefte om één ‘ware liefde’ te zoeken en meer vrijheid om in verschillende verbindingen liefde tegelijk te laten bestaan. De liefde lijkt minder in hokjes vastgezet, is is ruimte om jezelf zijn. En om verdieping en groei te realiseren, zowel persoonlijk als samen.
Uit deze PolyPoll komt veel moois en ook veel zichtbaar geluk naar voren. Ondanks dat enkele deelnemers aangeven nog wel eens te worstelen met bepaalde aspecten van polyamorie of moeite te hebben om een polylief te vinden. De overgrote meerderheid is erg tevreden en ziet vooral grote voordelen aan deze vorm van liefde leven.
Kortom: liefde bloeit in polyamore relaties!
Agenda
Kijk op onze agenda voor een overzicht van wat er binnenkort nog meer te doen is voor polyamoristen.
Enquête: Wat is voor ons liefde in meervoud?
Doe mee met ons mini-onderzoek polyamorie!
Hebben mensen die met polyamorie bezig zijn andere opvattingen over de liefde dan mensen die dat niet doen? Wat vinden we van ‘ware liefde’, soulmates, het delen van liefdes, enzovoorts? We zijn heel benieuwd naar jullie opvattingen! Daarom doen we een onderzoekje. Deze korte vragenlijst kost jou 5 minuten tijd. Doe mee, ontdek en vertel hoe jij over liefde denkt. Je kunt tot 26 december deze vragenlijst invullen.
De enquête is inmiddels gesloten. De uitslag is bekend gemaakt op 12 januari, de avond van het Pluk de Liefde feest, en staat hier on-line.
Poly Lief & Leed: “Zo ging onze eerste date”
Ervaringsverhaal van Brenda en Steven
Brenda en Steven zijn allebei getrouwd, met kinderen die nog thuis wonen. Brenda is al een jaar bezig met haar man op het polypad, Steven en zijn vrouw nog wat korter. Ze krijgen contact met elkaar via dating site Polyamoriematch. Steven schrijft Brenda aan en zij reageert direct, want het profiel van Steven was haar al opgevallen. De mailwisseling is meteen direct, open en merkwaardig vertrouwd. Snel voelen ze allebei digitaal vlinders, ook al hebben ze elkaar nog niet gezien. Dit is het verhaal van hun eerste ontmoeting, enkele jaren geleden.
Het is fris en zonnig, herfst nog, hoewel het eigenlijk al winter had moeten zijn, wanneer wij elkaar voor het eerst ontmoeten. Het is rond de middag, op het station van een grote stad. Steven is met de trein gekomen, Brenda met de auto, allebei vanuit ons werk. We treffen elkaar op een punt vlakbij de taxi’s, waar de zon speelt tussen de takken van de bomen. Steven heeft een zwart-wit gestreepte trui aan, onder zijn open jas. Brenda een zwart-rood rokje boven korte laarsjes. Allebei wat frisjes voor de tijd van het jaar, maar we willen ons van onze beste kant laten zien! We kussen elkaar luchtig, bijna in de lucht, alsof niets normaler is dan dat, terwijl we elkaar voor het eerst zien en horen en onze ogen en oren alle details opzuigen van de ander. We proberen net te doen alsof het niet razend spannend is.
Brenda ziet de heldere ogen van Steven en die stellen haar gerust, op een of andere manier is dit goed. Steven ziet een bonk vrolijke levenslust die hem nog eens extra nieuwsgierig maakt; de spanning wordt er voor hem niet minder om. En dan, alsof niets normaler is dan dit, wandelen we tussen de andere mensen op het stationsplein zomaar de stad in, een voetpad over, naast elkaar, waar we een plek vinden buiten in de zon, een terrasje waar we neerstrijken voor gesprek, veel koffie en een lunch.
Ons eerste gesprek begint, veilig, over onze kinderen, ons gezin. Niet voor niets, naar later zal blijken, want allebei vinden we het wel en wee van de kinderen heel belangrijk, ook als het om polyamorie gaat. Dan komt het gesprek op kunst. Brenda complimenteert Steven met zijn fotografie, één van zijn passies, waar hij haar wat voorbeeldjes van had opgestuurd. Steven haakt daar enthousiast op en vertelt in detail over het project waar hij mee bezig is. Op zijn beurt is Steven nieuwsgierig naar de schilderijen van Brenda, wat zij erin wil weergeven, waarom zij ze op die manier maakt en niet anders.
Het gesprek loopt nu nog van hoofd tot hoofd, over veilige onderwerpen. Het uitwisselen loopt namelijk heel erg vanzelf, gemakkelijk vloeiend, zonder stops. Een buitenstaander zou ons kunnen houden voor collega’s die in hun lunchpauze het mooie weer gebruiken om gezellig bij te praten. We hebben dit allebei nodig, beginnend met de buitenkant, de buitenste schil van ons, die je gemakkelijk aan elkaar kunt laten zien. Waar intussen ook je persoonlijkheid in blijkt, je hartstocht, het gegeven dat je iets doet in de wereld, nadenkt over wat je tegen komt, actief vorm geeft. Achteraf gezien matchen we in dit eerste gesprek naadloos op verbaliteit, creativiteit en plezier in nadenken, reflectie. En intussen kunnen we natuurlijk doen waar we voor gekomen zijn, elkaar bekijken, de zintuigen laten inwerken op klank, stem, beeld, beweging en een vleugje geur. Liggen we elkaar? Is de digitale klik inderdaad ook een klik in vlees en bloed? Hoe denk je er zelf over, hoe ziet die ander dat? Het is nog tasten. Van digitale woorden in de mails groeit het contact in de echte wereld.
De lunch is op. We kijken elkaar aan, wat zullen we doen? We besluiten nog wat rond te lopen. Ergens verderop is ook een leuk buitenterras met verwarming, want het is nog steeds prachtig weer, maar de zon gaat al zakken en zal wat kouder gaan worden. Dus door de straten verder lopen, langs een vrolijke kermis, waar we allebei stil staan naar een volgend terrasje toe, lekker warm aan de voeten, hete koffie en thee op tafel. Waar een volgend meer persoonlijk gesprek begint. We durven wel een volgende zet te doen, in deze dans van verkenning en intimiteit.
Steven vertelt wat hij zoekt in een aanvullende relatie: warmte, vertrouwdheid, van elkaar blijven leren. Wat Brenda zoekt en belangrijk vindt van een nieuwe vriend is, zegt ze, inzet, eerlijkheid en het delen van gevoelens en verlangens. Ze zegt dat ze het prachtig vond dat de mailwisseling met Steven gelijk zo open en persoonlijk was. We vertellen over onze partners, over onze kinderen, over onze prille ervaringen met polyamorie. Het gesprek wordt een stuk persoonlijker, intiemer, we hebben meer van onszelf en onze verlangens laten zien. Dus zeggen we: zullen we nog een andere leuke plek zoeken? Misschien nu maar iets meer naar binnen toe .
We staan weer op, en gaan op zoek naar een volgende plek. We lopen naast elkaar , opeens zwijgend. Het is stil, geen gespannen stilte, maar een stilte die duidt op iets anders. In een plotselinge impuls, die haar zelf verrast, vraagt Brenda: “Mag ik je hand vasthouden?” Dat geeft een dijkdoorbraak van twee kanten. Steven vraagt: ”Mag ik je kussen?”. Er volgt een heel innig zacht mooi kusmoment dat lang duurt, we staan midden op straat. Vingers zacht, droge lippen, ogen die elkaar van heel dichtbij zien. Dan laten we elkaar los, althans onze monden, maar de handen houden elkaar vast, vanzelfsprekend.
We lopen verder, verdwalen wat, gaan ergens binnen zitten, in een totaal verlaten café, en
bestellen een biertje voor hem en een rode wijn voor haar. De cafébaas zet een schaaltje olijven bij. De sfeer tussen ons voelt opeens een stuk losser, intiemer, vrijer. Brenda steekt een olijf op een prikkertje en biedt dit Steven aan, die het olijfje afhapt en opeet. Kussen en speelse aanrakingen volgen. Onverwachts, zomaar cadeau gekregen. Steven vindt Brenda een mooie vrouw, Brenda vindt Steven aantrekkelijk en goed smaken….Ze geeft hem pinda’s en hij knabbelt aan haar vingertoppen. We communiceren op een heel ander niveau.
Steven bekent dat hij zichzelf eerder op de dag erg had ingehouden, op advies van een vriendin die hem de datinggewoontes van de moderne tijd uitlegde en als tip gaf never nooit een vrouw op de eerste date al intiem te gaan zoenen. Hij is eigenlijk erg aanrakerig van aard, een knuffelaar. Brenda bekent op haar beurt dat zij erg geniet van aanraken, het verlangen heeft naar eenvoudig lichamelijk contact, ook los van seks en niet alleen als voorspel.
Wanneer dit intieme bezoekje is afgelopen gaan we deze plek verlaten, het is tijd om terug te gaan naar onze gezinnen. Op straat keert Brenda zich onverwachts naar Steven toe en we omhelzen elkaar, staan heel innig tegen elkaar, als betoverd, in een lange kus…. tot een kinderstemmetje naast ons plotseling zegt: ‘ Hé, die zijn in slaap gevallen’, op haast meewarige toon, en wij ons losscheuren en de slappe lach krijgen. We nemen afscheid bij hetzelfde station waar we elkaar eerder hadden gevonden. Kussend, moeite met loslaten, een kushand gevend buigt Brenda af naarhaar parkeergarage, terwijl Steven het perron op zoekt voor zijn trein.
Terugreizend….is alles heel bijzonder en heel vertrouwd tegelijk. We hadden het gehoopt en stiekem verwacht en toch is het onverwachts, dit alles. Een plotselinge sterke wederzijdes intimiteit. Het gevoel alsof we samen uit een ander leven komen en zoveel gemeen hebben met elkaar, tot en met astma toe. Zeer directe snelle communicatie. Vrolijkheid, plezier en diepgang. Heerlijk zacht contact en tegelijk intens. Dit belooft wat!
Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch/via skype. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]
William Marston en zijn wondervrouwen
Zelden zullen de levens van drie geliefden zo met elkaar vervlochten zijn geweest als die van William Marston, Elizabeth Holloway en Olive Byrne. Samengekomen door de wetenschap, samengebleven in liefde, samen een bijzonder gezin gesticht en ook nog eens samen een beroemd stripfiguur gecreeerd. Niet gek dat hun levens verfilmd zijn, in de film Professor Marston and the Wonder Women.
William
William Moulton Marston (geboren in 1893 in de Verenigde staten) is een fascinerende en veelzijdige man: psycholoog, jurist, uitvinder, feminist, polyamorist en schrijver van stripverhalen. Hij studeert af en promoveert aan Harvard als psycholoog. Hij is geobsedeerd door ontdekken van leugens en doet hij daarvoor onderzoek aan de relatie tussen bloeddruk en emotie. Met deze uitvinding legt hij de basis voor de leugendetector (het complete systeem is uitgevonden door John Larson). Tijdens zijn promotie ontmoet hij Elizabeth, die als afstudeerder bijdraagt aan zijn onderzoek. In hetzelfde jaar, 1921, promoveert William en studeert Elizabeth af.
Elizabeth
De geschiedenis heeft Elizabeth (1893, Groot Brittanië) wat in de schaduw gezet van William, maar ze is net zo briljant. Ook zij is zowel jurist als psycholoog. Ze levert belangrijke bijdragen aan het onderzoek aan de leugendetector. Ze zal William ook inspireren tot de creatie van Wonder Woman. Ongebruikelijk voor haar tijd blijft ze haar hele leven werken en maakt carrière, onder andere als redacteur voor de Encyclopædia Britannica en assistent van de CEO van Metlife, de grootste verzekeraar ter wereld.
Olive
Elizabeth zal niet lang Williams enige partner blijven. Na zijn promotie geeft hij een tijdje les in Massachusetts. Daar studeert Olive Byrne, die eerst zijn onderzoeksassistent wordt en al snel zijn geliefde. Elizabeth, met wie hij inmiddels getrouwd is, stemt daarmee in. Olive trekt in bij William en Elizabeth.
Olive komt uit een feministisch nest. Ze is de nicht van Margaret Sanger, een van de belangrijkste Amerikaanse feministen van de 20ste eeuw. In 1916 openden Sanger en haar zus, Ethel Byrne, de moeder van Olive, de eerste anticonceptiekliniek in de Verenigde Staten. Ze werden beiden gearresteerd voor de illegale distributie van anticonceptie. Ethel ging in hongerstaking waaraan ze bijna stierf.
Wonder Woman
Door zijn psychologisch onderzoek raakt William er steeds meer van overtuigd dat vrouwen vaak eerlijker zijn dan mannen en sneller en nauwkeuriger kunnen werken. Dat maakt hem voor de rest van zijn leven een groot pleitbezorger van vrouwen, hun verborgen talenten en hun rechten. Zijn activiteiten worden geleidelijk aan breder. Hij schrijft zelfhulpboeken, wordt psychologisch consultant voor Universal Pictures en schrijft een roman zelfs een paar scenarios. Daarnaast raakt William in 1940 geïntrigeerd door stripverhalen en vooral door de mogelijkheid om ze educatief in te zetten. Zijn publicaties daarover trekken de aandacht van uitgever Maxwell Gaines, min of meer de uitvinder van het stripboek. Strips liggen op dat moment in WO II erg onder vuur omdat ze geweld zouden verheerlijken en gedomineerd worden door mannelijke superhelden zoals Superman en Batman. Gaines huurt Marston in als consultant om het tij te keren. William stelt een nieuw type superheld voor, eentje die niet overwint door brute kracht maar door liefde. Het is Elizabeths idee om daar een vrouw van te maken: “Prima, maar maak er dan een vrouw van”. In 1941 wordt Wonder Woman geboren. William zegt daar later over: “Zelfs meisjes willen geen meisjes zijn zo lang ze geen vrouwelijk voorbeeld met kracht, sterkte en macht kennen. Iemand die niet teder, onderdanig, vredelievend is zoals ‘goede vrouwen’ zijn. De sterkte kanten van vrouwen worden niet serieus genomen vanwege hun vermeende zwakte. Het is daarom logsich om een vrouwelijk karakter te creëren dat alle krachten van Superman combineert met de allure van een goede en mooie vrouw. “ Wonder Woman wordt Willams ideale vrouw: hij combineert in haar de goede eigenschappen van Elizabeth en Olive.
William, Elizabeth en Olive
Willam Marston demonstreert de leugendetector bij zijn vrouw Elizabeth, terwijl hun levenspartner Olive Byrne aantekeningen maakt.
Het gezin Marston-Holloway-Byrne is bijzonder in zijn alledaagse gewoonheid. Ze wonen samen en krijgen ze vier kinderen, Elizabeth en Olive ieder twee. William en Elizabeth werken buitenshuis, Olive voedt de kinderen op. Eén van Elizabeths kinderen wordt naar Olive vernoemd. Hoe onconventioneel ook voor die tijd, over hun dagelijks leven samen valt eigenlijk weinig bijzonders te vertellen. Ze leven hun leven.Volgens de film hebben ook Elizabeth en Olive een seksuele relatie. Hiervoor is echter geen bewijs, iets dat ook scenarioschrijver en regisseur Angela Robinson toegeeft. Hetzelfde geldt voor de rol van bondage in hun relatie. De film suggereert prominent, waarschijnlijk geïnsprireerd door het veelvuldig gebruik van touwen, leren maskers en boeien door Wonder Woman bij haar heldendaden. Er zijn echter geen historische bewijzen voor. Sterker, Byrne Marston, zoon van William en Olive, zegt hierover “I never saw anything like that in our house. He didn’t tie the ladies up to the bedpost. He’d never have gotten away with it.”
Hoe vrijdenkend de drie ook zijn, en hoe gefascineerd William ook is over het ontdekken van leugens, ze houden hun driehoeksrelatie geheim, zelfs ten opzichte van de kinderen. Hun huis is gesplitst, het ene deel is voor de volwassenen, het andere voor de kinderen. Tegen iedereen vertellen ze het verhaal Olive Elizabeths beweduwde schoonzus is. Olives zonen komen er zelfs pas in 1963 achter (lang na de dood van William) dat Marston hun vader is. Elizabeth gaf dat uiteindelijk pas toe nadat iedereen beloofd had het onderwerp nooit meer ter sprake te brengen.
De band tussen de drie is voor het leven. Na de dood van William in 1947 blijven Elizabeth en Olive bij elkaar. Ze leven samen tot Olives dood in 1990. Olive is dan 86. Elizabeth blijkt ijzersterk en wordt 100, ze overlijdt in 1993.
Persoonlijke dagboeken en notities onthullen pas later het geheim van William en zijn wondervrouwen.
Bronnen
- The Secret History of Wonder Woman, Jill Lepore, Vintage Books/Penguin/Random House, 1994
- The Surprising Origin Story of Wonder Woman, Jill Lepore, smithsonian.com, 1994
- “The True Story” of Wonder Woman’s Marston Ménage à Trois, Travis Langeley, Psychology Today, 2017
- Wikipedia – William
- Wikipedia – Elizabeth
- Wikipedia – Olive
Bestaat het Poly-Gen? Nieuw onderzoek naar polyamorie
Pluk de Liefde organiseert allerlei activiteiten, waaronder workshops en thema-avonden voor mensen die met polyamorie bezig zijn. Vaak horen wij de vraag: is polyamorie een aanleg of is het door de omgeving bepaald? Nurture versus nature. Bestaat er zoiets als een Poly-gen?
“Ik zou graag willen weten of ik aanleg heb voor polyamorie of niet. Is het een reactie op mijn omgeving, die heel controlerend? Zelfs seks voor het huwelijk was zondig, laat staan iets ernaast. Ik ben weggevlucht uit dit milieu toen het uit was met mijn eerste vriendin. Maar ik was als jongen al verliefd op verschillende meisjes, terwijl mijn vrienden dit niet waren.” (deelenemer workshop)
Het Poly- Gen-Project
Er bestaat een Duits Gen-project dat zich op dit soort vraagstellingen richt, met name de relatie tussen hormonen en polyamorie. Julien Wessels deed dit onderzoek en kwam tot interessante resultaten. Een nieuw verslag van zijn onderzoek is net uitgekomen. Voor de Duits lezende poly’s zetten we de link onderaan dit artikel.
Aanwijzing maar geen causale factor
De onderzoeker is erg geïntereseerd in het verband tussen hormonen en seksueeel gedrag. Speciaal naar oxytocine, het zogenaamde ‘knuffelhormoon’. Hij heeft een vergelijking gemaakt tussen genetisch materiaal van mensen met monogame en nonmonogame leefwijzen.
Mensen die nonmonogaam leven blijken in het onderzoek inderdaad vaker een genetische variant hebben van een bepaalde oxytocine-receptor. Hoewel dit duidelijk vaker voorkomt bij poly’s, kan dit niet de causale factor zijn, want een computerprogramma kon niet op basis van alleen dit ‘poly-gen’ voorspellen wie poly leeft en wie niet.
Verschil in hechtingsstijlen
Julien Wessels onderzocht ook andere kenmerken. Hij bekeek de hechtingsstijlen van zijn respondenten en hun opvattingen over liefde. Mensen die meerdere relaties hebben, zijn vaker ‘veilig gehecht’. Zij hebben een minder angstige of obsessieve relatiestijl. Ook komen de speelse en gepassioneerde liefdesstijlen vaker voor in deze groep.Bi en poly
Interessant is de relatie die de auteur legt met zowel bi-sexualiteit en BDSM. De neiging tot bi-sexualiteit komt meer voor bij de non-monogame groep. Strikte hetero-stellen zijn vaker monogaam, hoewel niet uitsluitend (er zijn ook vele hetero-poly’s). Eigenlijk vrij voor de hand liggend, want mensen met bi-gevoelens hebben de behoefte om hun verlangen naar zowel mannen als vrouwen in praktijk te brengen. Mensen die bi zijn, hebben mogelijk meer moeite met monogame relaties en zullen sneller de poly-variant zoeken.
BDSM en poly
Ook blijkt in dit onderzoek een verband tussen BDSM en polyamorie. Deze factor bleek in het onderzoek van Julien zelfs de sterkste voorspellende waarde te hebben. Mensen die BDSM beoefenen blijken maar liefst 8 keer zo vaak nonmonogaam te leven als mensen die niet aan BDSM doen! De auteur stelt dat bij BDSM het ‘switchen’ in rollen van sub en Dom ook eerder tot meerdere verbindingen kan leiden. Dat je bepaalde aspecten van jezelf niet met de ene partner kunt delen, maar wel met een ander, wordt in deze scene gemakkelijker geaccepteerd.
Vervolgonderzoek nodig
De onderzoeker concludeert dat er bij dit onderzoek nog veel mag worden gedaan aan de methodologie. Nogal wat psychologisch onderzoek naar relaties en liefde is gebaseerd op het monogame model. Veel van zijn poly-minded respondenten konden niet uit de voeten met standaardvragenlijsten gebaseerd op monogame aannames.
Ook mag er naar mijn idee nog grootschaliger onderzoek worden gedaan om de verbanden verder te verifiëren en de onderzoeken.
Tijd voor vervolgonderzoek….!
Verder lezen?
Ga oor meer specifieke info ga naar www. polygenproject.com
