Kort geleden hebben Anique, Eline, Jacob-Jan en Sjors met zijn vieren een polyhuwelijk gesloten. Een heel bijzondere gebeurtenis! Reden genoeg om eens bij hen langs te komen, om hun ervaringsverhaal te horen….

Anique, Eline, Jacob-Jan en Sjors wonen samen in één groot huis, met de drie kinderen van Anique uit haar eerdere relatie. Zeven mensen in een ruim appartement met twee prachtige woonkamers. De kinderen hebben alle drie een eigen kamer. Ik heb een duo-interview met Anique en Eline, terwijl de drie kinderen in de grote huiskamer hun gang gaan. Hoe hebben deze volwassen elkaar leren kennen? Hoe zijn zij ertoe gekomen om te gaan samenwonen en te trouwen?

“Het begon ermee dat we alle vier apart woonden. We kenden elkaar uit onze vriendengroep. Eerst kreeg Anique een relatie met Jacob-Jan en ging na een paar jaar met hem samenwonen”. Vlak daarvoor kreeg Eline een relatie met Jacob-Jan, met grote instemming van Anique, want zij was al jaren bezig met open relaties. Zij zag dat Jacob-Jan en Eline in elkaar geïnteresseerd waren en gaf zelfs het duwtje om hen tot een date te krijgen. Zelf kreeg ze in dezelfde periode een relatie met Sjors, die ze al veel langer leuk vond, maar hij was eerder samen met een monogame vrouw geweest. Toen dat uit was, heeft Anique hem benaderd en na maar liefst vijf dates was het eindelijk ‘aan’! “Het gaat heel goed tussen ons als stellen en ook onderling kunnen we het goed met elkaar vinden”.

Door een reorganisatie op haar werk kreeg Eline de mogelijkheid om van werklocatie te wisselen. Zij woonde in een ander deel van het land en kon hierdoor dichtbij Anique en Jacob-Jan komen werken. Eigenlijk zocht zij in eerste instantie een eigen huis, waarop Jacob-Jan en Anique zeiden: ’Maar dan kom je toch bij ons wonen?’. Na kort beraad stemde iedereen hiermee in en trok Eline bij Jacob-Jan en Anique in. Dat bleek erg goed te bevallen. Maar hoewel Jacob-Jan en Sjors een zolderkamer hadden gebouwd, was het qua woonruimte toch nog steeds wel erg krap. Daarom zochten ze naar mogelijkheden om de woonruimte uit te breiden.

“Na een jaartje hebben we besloten dat het tijd werd om naar een aanvullende of grotere woonruimte te kijken en zijn we naar een nieuwe plek gaan zoeken, voor 7 mensen. Best moeilijk! Vind maar eens een huis dat genoeg kamers heeft! Uiteindelijk werd het dit appartement, waar de kinderen allemaal een eigen kamer konden krijgen. En wij per stel ook, want in onze polygroep hebben we drie relaties en dus drie stellen die elk een eigen slaapkamer wilden hebben. Anique heeft een kamer met Jacob-Jan. Eline heeft een kamer die zij ook met Jacob-Jan deelt. En Sjors heeft een kamer samen met Anique.

Het is heerlijk om zo samen te wonen! Het voelde vanaf dag 1 alsof het nooit anders was geweest. We hadden al wat ervaring natuurlijk, omdat we als drietal al hadden samengewoond en Sjors ook vaker bij Anique was dan in zijn eigen huis. De kinderen vinden het ook heerlijk. Die zijn heel blij met de andere volwassenen om hen heen. Het is heel gezellig zo. We gaan vaak op stap met zijn zevenen, naar pretparken of naar Madurodam. We doen zo heel veel samen.

De buren hebben we meteen ingelicht over onze polysituatie, toen we hier gingen samenwonen. We hadden hen al vrij snel uitgenodigd voor een eerste kennismaking. Het was heel duidelijk dat we er als gezin met zijn zevenen gingen wonen, 4 volwassenen met 3 kinderen. We wilden geen geheimen en geen roddels. Laat het maar duidelijk zijn: dit zijn wij en zo komen we hier wonen! Dat heeft heel goed gewerkt. We kregen alleen maar positieve reacties en veel geïnteresseerde vragen. Vooral over de kinderen, hoe die het vinden. Die vinden het alleen maar leuk!

Omdat we samen een huis hebben gekocht moesten we van alles regelen met de hypotheek en het samenwonen. We hadden een mediator gevraagd om ons te helpen om de afspraken goed uit te werken, zodat we hierop een samenlevingscontract konden gaan afsluiten. Maar toen we eenmaal zover waren dat dit qua afspraken duidelijk was en we op het punt stonden het contract te tekenen, kregen we er toch wat moeite mee. We vonden het stom om het zo te doen; met een paar pennenstreken, op een druilerige middag, zou het zo voorbij zijn geweest. Dat was te zakelijk. We hebben daarom het tekenen van dat contract uitgesteld om uit te zoeken hoe we het nu eigenlijk wél wilden doen. We kwamen erop uit dat we alle vier liever zouden trouwen. Met een echt feest. We wilden onze families en vrienden erbij, bij dit belangrijke moment. Dat hebben we dan ook gedaan. We hebben iedereen die we erbij wilden hebben uitgenodigd. Via vrienden konden we het oude gemeentehuis huren voor de ceremonie. Het kon geen burgerlijk huwelijk zijn -want de wet staat dat nog niet toe- maar het werd wel helemaal ons eigen trouwfeest, met trouwceremonie, incl. onofficiële BABS als ceremonieleider, onze geloftes én met de uiteindelijke ondertekening van ons samenlevingscontract.

De ceremonie in het oude gemeentehuis bestond als het ware uit drie trouwmomenten. Van Anique met Jacob-Jan, van Jacob-Jan met Eline en van Sjors met Anique. Per tweetal kwamen we naar voren, spraken we onze geloftes uit naar elkaar en gaven elkaar ringen. Daarna ondertekenden we met zijn vieren het samenlevingscontract. De oudste dochter had nog een hele ontroerende toespraak. Ze zei: ‘Sommige mensen vinden dat dit niet normaal is, maar normaal staat niet in mijn woordenboek’. Er waren ook andere ontroerende momenten, zoals het moment waarop Eline tegen Jacob-Jan zei: ‘Je hebt me een groot gezin gegeven’.

Het trouwen op deze manier was geweldig. Iedereen reageerde heel enthousiast en hebben veel complimenten gehad op de manier waarop we onze ceremonie hadden opgezet. Het mooie van deze ceremonie is dat iedereen er helemaal voor gaat, dat werkt erg goed. De familie en vrienden weten meteen hoe het tussen ons zit. Het wordt helemaal zichtbaar dat het tussen ons goed is, dat wij voor elkaar kiezen, op deze manier.

Tussen de ceremonie en het feest zijn we even nog even terug naar ons huis gegaan om daar te eten en een momentje met ons gezin te hebben. Terug in de feestzaal, hebben we de rest van de avond flink feest gevierd met al onze genodigden. We begonnen natuurlijk met een openingsdans die we met z’n vieren hadden ingestudeerd, een Weense wals. Onze dansinstructeur heeft samen met ons een choreografie voor vier personen geschreven. We hebben ook voor onze openingsdans veel complimenten ontvangen. Natuurlijk waren er ook speeches en hebben de kinderen stukjes opgevoerd. We hebben een geweldige avond gehad en zagen ook hoe onze families en vrienden met elkaar omgingen en elkaar leerden kennen. Zo leuk om ze met elkaar in gesprek te zien!

De week erna hadden we vrij genomen. We hebben leuke dingen gedaan, als gezin. Want dat is hoe we ons nu voelen, nadat we die intentie naar elkaar hebben uitgesproken. We zijn samen een familie. Je bent met elkaar verbonden. We zijn er voor elkaar als er iets is. En als er iets gebeurt, dan gaan we dat voortaan samen oplossen!”

Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected]l