Ervaringsverhaal van Laura

“Ik ben al heel lang poly, ik was het van nature. Als kind vond ik al verschillende vriendjes leuk. Ik had daar geen oordeel over, maar het werd wel vanuit mijn omgeving gek gevonden. Ik ben christelijk opgevoed en kreeg een schuldgevoel aangepraat.

Toen ik 16 was, leerde ik mijn huidige partner kennen. Mijn vriend en ik waren heel vrij naar elkaar, als het gaat om anderen. We vonden dat je met meerdere mensen relaties of seks moest kunnen hebben. Dat was een tijdje alleen maar theorie, we deden er niets mee.

Tot ik tijdens een logeerpartij bij iemand in bed belandde. Ik vertelde het mijn vriend en hij zei: ‘Wat leuk!’. Hij is niet jaloers. Nooit geweest. Hij bracht me zelfs erheen, naar mijn polylief, met zijn auto. Het duurde niet lang. Later werd ik verliefd op iemand die veel ouder was, meer dan 20 jaar ouder. Dat was een heftige relatie waar ik helemaal in op ging. Hij had ook een open relatie. We vonden het heel gewoon wat we deden. Maakt het iets uit of je met iemand praat of met iemand vrijt? Het is allebei intiem. De relatie met deze man, die zoveel ouder was dan ik, ging ook weer voorbij.

Mijn vriend en ik wilden op een gegeven moment kinderen. Het is dan lastig om er in zo’n tijd als vrouw een andere relatie bij te hebben, ook vanwege het feit dat je zwanger wil worden van één man. Het lukte, ik kreeg een kind. Mijn vriend werd kort na de geboorte van ons eerste kindje verliefd op een vrouw. Ik zag het gebeuren, toen ze bij ons was. Ik vond het best lastig dat hij die nieuwe relatie erbij had. Vooral omdat het niet tijdelijk was. Toen het tussen hen langer ging duren, kreeg ik steeds meer last van jaloezie.

Ik vond het heel moeilijk dat ik met een baby thuis zat en hij met haar een weekend weg was. Die relatie bleef maar doorgaan, het hield niet op. Mijn verwachting was kennelijk anders geweest. Ik had toch ergens een ideaalbeeld dat als we een gezin zouden hebben het voortaan in de relatie tussen ons monogaam zou zijn. We waren ook niet in dezelfde situatie. Ik zat dan dat weekend met het kind thuis, ik kon helemaal niet weg. Hij was elke week een avond weg en elke vijf weken een weekend. Ik voelde me heel eenzaam als hij bij haar was, vooral dat weekend. Als je een kind de borst geeft, kan je zelf niet zomaar een paar dagen weg.

Die jaloezie was naar, en ik moest er toch echt zelf mee leren omgaan. Hij zei: ‘Ik stop er niet mee, zij is ook belangrijk voor mij’. En moet je dan uit elkaar gaan om zoiets? We hadden het voor de rest heel goed. Ik vond die extra relatie van hem niet de moeite waard om de relatie te verbreken. Hij sloot zich er wel voor af, mijn jaloezie. Dus ik moest het zelf oplossen.

Ik had niet echt moeite met haar als persoon. Nog steeds niet. Ze kennen elkaar nu al jaren. Ik geef de vriendin van mijn partner elk jaar een verjaardagscadeautje. Zij past heel goed bij mijn vriend. Het is een heel lief sociaal iemand. Ik ben blij dat mijn vriend een tweede spiegel heeft gevonden voor wie hij zich kan openen. Ik ben in onze relatie degene die gemakkelijk vrienden en vriendinnen maakt. Hij heeft meer mannenvriendschappen, samen dingen doen. Ik vind het voor hem heel goed dat hij niet alleen mij heeft. Dat zij een ander stuk in hem wakker maakt.

Ik heb van alles geleerd. Het is veel gemakkelijker als je zelf een relatie erbij krijgt dan wanneer je partner die krijgt. Ik ben dankbaar dat ik het ook heb meegemaakt, die jaloezie. Het heeft me veel gebracht. Wat erachter zat, is dat ik in de tijd dat we een jong gezin werden, toch een minder hechte band had als partners. Je zit samen niet lekker in je relatie. Je bent vooral samen ouders. Je hebt weinig tijd voor elkaar en voor jezelf. Een jong kind slurpt al je aandacht op. Het neemt je lichamelijk helemaal in beslag, zeker bij borstvoeding. Ik had een kind, maar ik was mijn man kwijt.

Toch vond ik dat ik het niet terug kon draaien, die polyamorie. Ik dacht: ‘We hebben het afgesproken om elkaar vrij te laten’. Ik moest iets met mijn jaloezie. Ik heb het overwonnen, meditatief, door het helemaal te voelen. Te accepteren dat het er is. Wat het is. Als je het gevoel helemaal toelaat, dan ebt het weg. Je kunt op een ander projecteren dat hij je geluk geeft, maar dat lukt niet. Je moet zelf leren voor je geluk te zorgen. Het veranderde me positief. Ik werd meer tevreden met wie ik was. Daar had ik geen anderen meer voor nodig. Ik ben een nieuw spiritueel pad ingeslagen. Ik volg nu mijn eigen pad en ga niet meer achter mannen aan, dat heb ik niet meer nodig.

Ik voelde me ouder worden, ik kwam in de overgang. Het leek alsof het voorbij was, met de polyvriendjes, alsof het niet meer zou gebeuren. Maar toen dook er iemand op die ik van vroeger kende. Daar was ik niet op voorbereid. Toen begon alles op zijn plek te vallen. Dat kon ik niet negeren, het was en is een unieke kans, deze relatie. Mijn nieuwe vriend vervult een verlangen, dat heel anders is dan in mijn oude relatie. Mijn polyvriend heeft met mij meer een tantrische relatie. Ik kan met hem het spirituele deel delen dat ik niet met mijn man thuis heb.

Het is goed dat ik toch ook gebleven ben in mijn oude relatie. Ik ben met mijn partner verbonden. We zijn blij dat ieder van ons zijn of haar eigen ding kan doen. We zijn geweldige ouders en kunnen makkelijk met elkaar leven. Ik voel me veel completer met deze twee relaties. Nu kan ik hen echte tijd geven, naast mijn puberkinderen. Ik heb een geweldige tijd met deze twee mannen.

Als je een belangrijke ervaring op het gebied van polyamorie wilt delen, dan kan dat! Ik wil je graag interviewen om jouw persoonlijke polystory in beeld te brengen. Met een kopje koffie/thee of telefonisch. Het verhaal wordt geanonimiseerd, om je identiteit te beschermen. Mail Belle via [email protected].